De protestbeweging Hirak heeft voor morgen een demonstratie afgekondigd in Al Hoceima en de autoriteiten geven daarvoor geen toestemming. Veel mensen houden alvast de adem in, ik ook. Ook al willen de demonstranten geweldloos betogen tegen de corruptie in Marokko en voor meer en betere werkgelegenheid en onderwijskansen, er hoeft maar een steen door de lucht te vliegen en de pleuris breekt los. Beide partijen hebben naar mijn idee niks te winnen bij een harde confrontatie. De autoriteiten zullen bij een slagveld weggezet worden als ‘old school’, met geen andere strategie dan de harde hand in reactie op alleszins redelijke eisen. Dus het zou van wijsheid getuigen als de politie en de gendarme zich niet lieten zien in de straten van Al Hoceima, en de betogers geweldloos zouden kunnen schreeuwen wat ze willen. En wat hebben de mensen van Hirak te winnen bij een harde confrontatie? Tot nu toe hebben ze steeds geweldloos verzet gepleegd en gepredikt, daarmee heeft Hirak veel steun gekregen in binnen- en buitenland. Waarom is het dan nu erop of eronder?
De mensen van Hirak zijn niet erg onder de indruk van het charmeoffensief van de Marokkaanse autoriteiten. Op last van koning Mohamed VI wordt er opeens haast gemaakt met diverse projecten die allang klaar en af hadden moeten zijn; de verantwoordelijke ministers riskeren door te moeten werken tijdens hun zomervakantie. Hirak wil uiteraard ten eerste dat de bijna tweehonderd gevangen Riffijnen vrijkomen. Zij zitten veelal vast in Casablanca, dat is een lange dag reizen. De autoriteiten proberen deze gevangenen zoveel mogelijk te isoleren van hun achterban. De belangrijkste leider, Nasser Zafzafi, heeft volgens zijn advocaat een verklaring de gevangenis uit gesmokkeld, en ook een videofilmpje. Onmogelijk, stelt de directie van de Oukacha gevangenis, dat zijn vervalsingen. Toen Zafzafi werd voorgeleid, een aantal dagen geleden, op een onaangekondigd moment, waren er weinig mensen aanwezig om steun te betuigen. Het proces tegen Zafzafi moet voor het eind van deze maand plaatsvinden, ook dan zullen de autoriteiten hun best doen dat op een onbewaakt ogenblik te doen. De mensen van Hirak zijn hier begrijpelijkerwijs nijdig over. Ze willen Zafzafi terug, en ook willen ze dat er serieus naar hen wordt geluisterd door de autoriteiten. Bovendien willen ze betrokken worden bij daadwerkelijke stappen om de corruptie uit te roeien en hun andere eisen ingewilligd te krijgen. Zelfs als de politieke wil er zou zijn, is de vraag of het machtsapparaat op korte termijn in staat is zich los te maken van lang vastgeroeste patronen.