Afgelopen dinsdag keerde ik uit het verre Tiznit en Tafraoute terug naar Marrakech. Zowel in Tiznit als in Tafraoute, dorpen ten zuiden van Agadir, had de familie Al-Manouzi een presentatie georganiseerd van de Arabische vertaling van mijn boek ‘Jaren van Lood’. In dat boek vertelt de familieoudste, baba hadj Ali, over zijn oudste zoon Houcine, die in 1972 werd opgepakt door de Marokkaanse geheime dienst in Tunis, en naar Marokko werd ontvoerd. Tot op de dag van vandaag weet de familie Al-Manzouzi niet wat er met Houcine is gebeurd, al gaan ze er wel van uit dat hij niet meer leeft. ‘Maar we willen de waarheid weten’, zeggen zij, ‘en zijn stoffelijk overschot herbegraven. Pas dan kunnen we ons verzoenen met zijn lot en om hem rouwen’.
In de snikhete zaaltjes waren beide keren zo’n honderd mensen samengekomen. Ik vond het ontroerend te zien dat het boek gretig aftrek vond onder mensen die normaal gesproken nooit een boek lezen. Jongeren wilden het boek graag kopen en lezen, sommige ouderen vertelden over hun eigen ervaringen tijdens de ‘jaren van lood’, zoals de regeerperiode van koning Hassan II wordt genoemd.
Het publiek verwonderde zich over zo’n Nederlandse journaliste die over Marokko schreef, en ik genoot van mijn ‘moments of fame’, al moest ik ervoor naar het verre zuiden van Marokko 🙂
Bijgaand enkele foto’s.
Geweldig Sietske, alf mabrouk!